Ik zat gespannen naast de telefoon, wachtend op zijn belletje. Toen de telefoon eindelijk overging hoorde ik een warme diepe stem ‘Hi, it’s me’. Are we still having dinner?’ ‘Yes, of course’.

Ik zat al volledig aangekleed en opgemaakt te popelen. ‘Are you coming by yourself or would you like me to send you the Limo?’ Nooit bescheiden zijn op de verkeerde momenten ‘Yes, please the Limo would be nice’. Hoe het begin van de avond verliep vertel ik allicht een andere keer. Maar ik had geregeld dat mijn beste vriendinnen mee gingen stappen met ons.

Het was een dinsdag en veel was er niet te doen dus we belanden in De Bunny’s in de Leidsche dwarsstraat. Stiekem een van mijn favoriete zaakjes omdat de DJ altijd Erotic City draaide. We hadden het immens gezellig en Prince dronk een cognac, we lachten aan een stuk door. Zijn humor was ongekend. Aan het einde van de avond gingen we terug naar Het Amstelhotel, we zaten in de ruimte bij de bar waar een piano stond waar niemand op mocht spelen van de pianist, zelfs Prince niet.

Reden om weer naar de Royal Suite te gaan, waar een vleugel stond. Om terechte jaloezie te vermijden zal ik maar niet vertellen dat hij Venus de Milo voor ons speelde terwijl de eerste zonnestralen door de vitrages schenen. Het was magisch ik voelde me tot het diepst van mijn hart geraakt en geroerd en ik was niet de enige. Hij werd er een beetje verlegen van en maakte een grapje om het een beetje te verhullen. We waren al bijna 24 uur wakker en onze ogen begonnen te tranen en we zeiden er iets van. Hij was heel galant, een echte heer dus ons in zijn slaapvertrek uitnodigen zou niet gepast zijn.

Zodoende belandde we in de luxe gang van de Suite net voor zijn slaapvertrek. We hadden wat kussens mee en lagen op de grond te praten over van alles en nog wat, hij vroeg ons van alles…

Hij vroeg; ‘What do you girls eat in the morning?’ M’n vriendin antwoorde: ‘Sharon eats horsefood”. Prince staarde haar met grote ogen ietwat verward en onthutst aan. Hij weifelde even maar vroeg toen toch ‘What do whores eat??! Ze schrok en zei; ‘no, no horse food! She eats müsli!’

We lachten onbedaarlijk. Hij vroeg daarna of we trek hadden, hij bestelde American pancakes voor ons. We droomden verder in onze mooie, wilde open en eerlijke gespreken toen er op de deur geklopt werd, Roomservice. Prince stond op licht en geluidloos, gracieus en adembenemend, liep op de deur af en deed de deur op een kiertje open. De roomservice guy wilde enthousiast de gang in stormen, maar dat zag Prince niet zitten. Hij begon aan de andere kant van het tafelkarretje te trekken terwijl die guy maar stond te duwen om binnen te komen. We beten op ons lip om niet in keihard lachen uit te barsten. Prince zag de bui al hangen. Er gingen al de vreemdste verhalen over hem in de rondte en dan zo een roomservice gast die binnenstormt terwijl wij op de grond in de gang gedrapeerd lagen in de Royal Suite nota bene…

In the Presence of Greatness do we have a choice but to Fall in Love…💜