Ik weef een Kimono van Woorden
Zijden draden die de pijnlijke stiltes vullen
Gesponnen draad die mijn Liefdes omhullen
De rode Draad door mijn doorleefde Levens heen
Ik weef getrotseerde Draken, bloeiende Lotussen, Een Dal gevuld met Tranen
Ik weef zeeën van Lieftallig Geluk en Wilde uitzinnige Vreugde
Ik weef Zoete Leugens met Bittere Waarheden
Ik weef Verlies zo Diep kervend dat het voorbij het dragelijke reikt
Ik weef eenzaamheid
Ik weef Wolken van Dromen
Ik weef Vurige Passie, Overgave
Ik weef onbeantwoorde Liefde, die mijn hart uit haar kas heeft doen rijten
Ik weef nalatigheid, fouten, die me nog levenslang zullen spijten
Ik weef een aaneensluitende val zonder landing
Ik weef Gedachtekracht
Ik weef Wrange Woede die explodeert in Zichzelf
Ik weef Verzengende Jaloezie een woestijn van verlatenheid voedend
Ik weef een Waterval van inzichten helder als Kristal
Ik weef dol geluk, dansend te midden van aangerukte Goden
Ik weef mijn Leven te midden van de Doden
Ik weef een getouw dat tot in den Hemel reikt
Ik weef met de trots waarmee alleen een tot op het bot vernederde prijkt
Ik weef met de Schoonheid van Zijde
Ik weef met haar tere Kracht
Ik weef met Nederigheid
Ik weef met een Lach
Ik weef een Blad van Zijde
Dat gewijde Wijsheid mij mogen vervullen
Dat de draad van Liefde mijn bestaan mag Weven
Een Blad Zijde… uit mijn O zo Vluchtige Leven
Ik Draag haar Kimono om mijn naaktheid te omhullen